Prusak

Nazwa łacińska: Blattella germanica

Dorosłe osobniki osiągają długość 10–15 mm; ubarwienie żółtobrązowe z dwoma wzdłużnymi ciemnymi znamionami na przedpleczu; skrzydła dobrze rozwinięte u obu płci; łatwo wspinają się po pionowych szorstkich i gładkich powierzchniach.

Karaczan prusak Samica tego gatunku produkuje 4–8 kokonów (ootek) z jajami w około miesięcznych odstępach. Odporny kokon o grubych ściankach i długości 6 mm mieści do 30 jaj, lecz inaczej niż w przypadku B. orientalis samica nosi ze sobą kokon niemal do momentu wyklucia jaj, co następuje po 2,5–4 tygodniach. Stara się następnie ukryć kokon w pobliżu źródła pożywienia. Tam wylęgają się nimfy, które osiągają dojrzałość po 5–7 linieniach.

Karaczany są potencjalnymi nosicielami chorób, takich jak czerwonka, grypa żołądkowa, dur brzuszny i polio. Są wszystkożerne, a ich dieta obejmuje fermentujące produkty, brudne bandaże, włosy, wyprawioną skórę, pergamin, tapety, kał i żywność przeznaczoną dla ludzi. Ta ostatnia może zostać skażona poprzez przeniesienie czynników chorobotwórczych na ciele owada lub w jego odchodach. Fala zatruć pokarmowych w pewnym brukselskim szpitalu ustąpiła natychmiast po zwalczeniu infestacji B. germanica.
Karaczany i ich odchody mogą powodować reakcje alergiczne, zwłaszcza u osób wrażliwych, np. astmatyków. Do ekspozycji może dojść drogą pokarmową lub oddechową wraz z drobinami materiału pochodzącego od karaczanów obecnymi w unoszącym się w powietrzu kurzu. Dodatkowo żywność może zostać skażona charakterystycznym dla karaczanów odorem, którego źródłem są ich odchody, wydzieliny gruczołów ślinowych/ odwłokowych lub martwe owady.