Czym zwalczyć miotłę odporną na ALS?

Na szczęście ciągle jeszcze nic takiego nie musi mieć miejsca. Należy dobrze ocenić sytuację, wyeliminować możliwie jak najwięcej błędów i niedociągnięć w uprawie. Podstawowymi działaniami powinno być rozważenie i wprowadzenie w życie rozszerzenia walki z chwastami w gospodarstwie o metody mechaniczne i agrotechniczne, takie jak płodozmian, uprawa i przyorywanie międzyplonów, powrót do uprawek mechanicznych odwracających rolę, czyli do orki. Ciągle jednak w znakomitej większości gospodarstw podstawowym sposobem zwalczania chwastów pozostanie walka chemiczna, a zadaniem rolnika jest uczynić ją najbardziej skuteczną.

Na co należy zwrócić uwagę, żeby miotłę zbożową odporną na herbicydy z grupy inhibitorów ALS skutecznie wyeliminować metodą chemiczną? 

 

Podstawowymi działaniami w kierunku poprawy skuteczności chemicznego zwalczania chwastów, a szczególnie odpornych, powinna być ocena zachwaszczenia w warunkach polowych i dostosowanie terminu oraz wybór środka do zastanych warunków. Miotła zbożowa jest najbardziej uciążliwym chwastem zbóż ozimych chętnie eliminowanym za pomocą herbicydów sulfonylomocznikowych. Nie należy się obawiać, ze jeśli spada skuteczność tej grupy preparatów, inhibitory ALS pozostaną na zawsze wyeliminowane z gospodarstwa. Należy jednak starannie przemyśleć zmianowanie herbicydów. Planując zwalczania chemiczne miotły zbożowej odpornej na herbicydy z grupy inhibitorów ALS (według klasyfikacji HRAC oznaczonej literą B) trzeba koniecznie pamiętać o podziale herbicydów na grupy według mechanizmów ich działania i ich rotacji w kilkuletniej perspektywie. W przypadku  odpornej na inhibitory ALS miotły zbożowej należy w pierwszej kolejności sięgnąć po preparaty o innym mechanizmie działania. Sulfonylomoczniki można z dobrym skutkiem zastąpić inhibitorami ACCazy, czyli graminicydami (grupa HRAC A). Jak pokazuje przykład z Plantacji Odpornościowej w Paluzach, zwalczanie miotły zbożowej odpornej na herbicydy z grupy inhibitorów ALS za pomocą graminicydów dało skuteczność około 60% większą, co przełożyło się na znacznie wyższe, o ponad 2 t/ha, plony ziarna.

A co z innymi grupami herbicydów?

 

Inhibitory ACCazy to preparaty stosowane jako alternatywa wiosenna dla inhibitorów ALS. Nie należy jednak zapominać o zabiegach jesiennych. Tu też mamy możliwość zwalczenia miotły odpornej na inhibitory ALS herbicydami o innym mechanizmie działania, a ponadto zabieg jesienny pozwala na wyeliminowanie chwastów na wczesnych etapach rozwoju rośliny uprawnej, co bardzo pozytywnie przekłada się na plon. Jeśli tylko warunki pogodowe pozwalają na zabieg jesienny, działanie herbicydów jest bardzo efektywne, bo miotła jest we wczesnej fazie rozwojowej, a więc wrażliwa na herbicydy.

 

W zwalczaniu miotły zbożowej odpornej na inhibitory ALS bardzo dobrze spisują się herbicydy będące fabrycznymi mieszankami dwóch lub więcej substancji o różnych mechanizmach działania. Wśród mieszanek dedykowanych ochronie jesiennej na rynku spotyka się najczęściej mieszanki dwuskładnikowe, np. inhibitory biosyntezy karotenoidów (grupa F) z inhibitorami podziałów komórkowych (grupa K), bądź inhibitory fotosystemu II (grupa C) z inhibitorami podziałów komórkowych (grupa K). Preparaty takie poza ewidentnym efektem zmianowania mechanizmów działania mają szersze spektrum działania na chwasty, są pobierane zarówno przez korzenie jak i liście roślin, a to przekłada się na efektywne ich zwalczanie.  Zastosowanie takiego zmianowania na polu doświadczalnym w Paluzach skutkowało 100% skutecznością zwalczania odpornej na ALS miotły zbożowej, a w efekcie zwiększeniem plonu pszenicy o około 2,5 t ziarna/ha.  Żywotność nasion miotły to nawet 4 lata, zatem ważne jest, aby rotacja mechanizmów działania herbicydów była co najmniej 3 letnia, co daje szanse na pozbycie się tego uciążliwego chwastu z pola.

I jeszcze jedno na koniec.

 

Problem odporności chwastów na herbicydy bardzo rzadko dotyczy tylko jednego gospodarstwa, częściej ma zasięg regionalny. Stąd należało by podejmować zarówno działania na rzecz ograniczenia problemu we własnym gospodarstwie jak i w porozumieniu z sąsiadami.

dr Mariola Wrochna, SGGW
dr Marta Stankiewicz-Kosyl, SGGW